Nowy parking. Fabryka, z zatrudnieniem przewidzianym na 200 osób. Nowy hotel w Wiśle. Jeden z kilku nowych hoteli w Pobierowie tuż nad linią brzegową, moloch, mający pomieścić jednocześnie do 3 tysięcy turystów. Kolejny parking. Kolejny kawałek autostrady. Most na Wiśle. Wiadukt. Kolejna estakada… Mogę tak wyliczać bez końca.

Przyznam się Wam szczerze. Kiedyś byłam fanką tego typu informacji. O tak, niech lokalna gospodarka szaleje, im więcej miejsc pracy tym lepiej. O tak, niech powstaje strefa przemysłowa, a w niej jak najwięcej zakładów, zatrudniających kolejne ręce do pracy. Pracując w Polskim Radiu Opole latami jarałam się takimi właśnie newsami. Biegałam do burmistrza, nagrywałam, puszczałam w eter. By Polska rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej, zupełnie jak w myśl gierkowskiej polityki, w której upłynęło moje dzieciństwo.

Jaka ja byłam głupia i ekologicznie nieuwiadomiona. Ekonomicznie zresztą również. Dzisiaj niemal ze zgrozą otrząsam się na każdą wzmiankę o nowej inwestycji. Wciąż życzę dostatku sobie i innym, i każdemu z osobna. Dzisiaj jednak rozumiem, że nie zawsze i nie tylko chodzi o dostatek materialny.

Z jednej strony cieszę się, że na Żywiecczyźnie Szwedzi budują nową fabrykę, dzięki czemu dadzą zatrudnienie dwóm setkom ludzi. Bonusowo, postawią farmy fotowoltaiczne, by produkcja była neutralna emisyjne.

W Pobierowie, tuż przy linii brzegowej Bałtyku, nagle zniknęło kilka hektarów lasu a w jego miejsce pojawił się kolos. Hotel SPA… Ponoć z całorocznym lodowiskiem, jakże niezbędnym nad polskim morzem, z boiskiem i dwoma sali kinowymi. Ponoć „lokalsi” są OK z tą inwestycją. Ponoć mieszkańcy Pobierowa uważają, że i tak mają za dużo drzew w okolicy, a skoro tyle nowego się buduje, ciąć trzeba. Ponoć Lasy Państwowe już zarobiły na tej inwestycji krocie. Ponoć burzą się tylko ludzie z zewnątrz, jakaś banda pieprzonych ekologów, czy jak ich tam nazywają. Ponoć normalni ludzie się cieszą. Zatem jestem nienormalna.

Ziemia, w sensie planeta Ziemia, nie jest z gumy, nie rozciągnie się. Gdy w takim szaleńczym tempie, bo patrząc globalnie jest to zaiste szaleńcze tempo, będziemy ją zabudowywać, to co zostanie? Oceany? Z tym, że i tam człowiek próbuje się wciskać.

W pamięci mam świetny, moim zdaniem, animowany film pt: WALL-E. Też go oglądaliście? Pamiętacie? Czy tak będzie wyglądał świat, gdy ludzie rzeczywiście uczynią Ziemię sobie poddaną? Zniszczone środowisko naturalne, zostawią bez biologicznego życia. Cywilizacja wygodnickich leniuchów, wałęsająca się po Wszechświecie wypasionym statkiem kosmicznym w poszukiwaniu kolejnego wygodnego miejsca do życia. Wszystko sztuczne i napompowane cukrem, W efekcie największą wartością jawi się wyrosła znienacka roślinka.

Czy taka wizja świata Wam odpowiada. O sorry, czy Nam się podoba, bo siedzę w tym po uszy.

Gdzie się nie ruszę, trafiam na industrialno – inwestycyjne wykopki. Pod nowe magazyny, drogę, wiadukty, hotele, fabryki… Znowu wyliczam, Obsesja jakaś, czy co?

Nie, nie obsesja. Rzeczywistość XXI wieku. A może jego choroba, która będzie się tylko pogłębiać. Co wydaje się największym dobrem dzisiejszego świata. Grunt pod inwestycję. Szukamy gruntów pod inwestycję – grzmi ogłoszenie jednej z największych firm budowlanych w naszym regionie.

Znajdą, kupią, zabudują, sprzedadzą… Potem zabawa zaczyna się od nowa: znajdą, kupią, zabudują, sprzedadzą… never ending story. A u mnie w głowie pojawia się obraz, co będzie gdy już wszystko zabudują i sprzedadzą?

Hola, hola, powściągnij konie swej wyobraźni, zawoła ktoś. To przecież wizja z odległej bardzo dalekiej przyszłości. Czyżby? Poszperajcie w pamięci i przypomnijcie sobie filmy, które jeszcze kilkadziesiąt/kilkanaście lat temu zaliczały się do kategorii science fiction. Dzisiaj już nie.

Nasz kraj – hura hura jak fajnie być Polakiem – należy do czołówki krajów Unii Europejskiej, które w największym stopniu przyczyniają się do wylesiania! Razem z 7 innymi krajami ponosimy odpowiedzialność za 80% wylesiania Wspólnej Europy. Dlatego z taką radością czytam o trendzie odwrotnym, na przykład o parze z Brazylii, która sadzi drzewa od 20 lat, wzbogacając w tym czasie przyrodę o niemal 2 milionów drzew. Do zasadzonego przez nich lasu powróciły 172 gatunki ptaków, 33 gatunki ssaków, 30 gatunków płazów 15 gadów oraz 293 gatunków innych roślin. Boże, mam wielką nadzieję, że to nie fake news.

Zgłaszam się na ochotnika, by sadzić kolejne drzewa. Mam wielu przyjaciół o podobnych poglądach. Też pójdą sadzić. Sadzonki się znajdą. Pojawia się natomiast pytanie, gdzie sadzić?

Wzdłuż dróg, na brzegach rzek, na miedzach? Naukowcy i rolnicy zaczęli dostrzegać, że karczowanie krzaków na miedzach, powoduje zmiany w gospodarce wodnej. Kto by pomyślał?

Nie dostaliśmy Ziemi na własność, pożyczyliśmy ją od naszych dzieci. Oddajmy im zieloną, by mieli czym oddychać, a nie zurbanizowaną do granic możliwości. Żeby mogli żyć jak w bajce, długo i szczęśliwe.